Οι κοινωνικές κατακτήσεις δεν καταργούνται με νόμους

ΠΑΣΠ ΑΣΟΕΕ | ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 2019-2020
Τρίτη, 8 Οκτωβρίου 2019

  To ακαδημαϊκό άσυλο αποτελεί κανόνα εθιμικού δικαίου ήδη από την ίδρυση των πρώτων Ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων, ενώ στην Ελλάδα θεσμοθετήθηκε επίσημα το 1982 με το Νόμο 1268 και ίσχυε με μικρές διαφορές ως την κατάργησή του το 2011 (Ν. 4009/11) για να επανέλθει θεσμικά το 2017 (Ν. 4485/17). Είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι ο Νόμος για το άσυλο προέβλεπε ρητά ότι επιτρέπεται η «επέμβαση δημόσιας δύναμης χωρίς την άδεια του Πρυτανικού Συμβουλίου (αυτεπαγγέλτως δηλαδή) σε περιπτώσεις τέλεσης αυτόφωρων κακουργημάτων ή εγκλημάτων κατά της ζωής και ύστερα από απόφαση του Πρυτανικού Συμβουλίου σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση». Η θεσμοθέτηση του ασύλου λοιπόν αποτέλεσε και αποτελεί μια αγωνιστική, κοινωνική και δημοκρατική κατάκτηση του φοιτητικού κινήματος και ευρύτερα της κοινωνίας. Στόχος του ασύλου ήταν η προάσπιση της ελεύθερης διακίνησης ιδεών, της προστασίας της ακαδημαϊκής σκέψης, έρευνας και διδασκαλίας.

  Αναμφισβήτητα έχουν υπάρξει αρκετά παραδείγματα όπου το άσυλο δεν περιφρουρήθηκε αποτελεσματικά από τους Συλλόγους Φοιτητών και ευρύτερα την Ακαδημαϊκή Κοινότητα. Όπως υπάρχουν και πολλές περιπτώσεις όπου η ίδια Πολιτεία δια των πράξεων και των παραλείψεών της παραβίασε κατάφωρα το άσυλο έχοντας πολλαπλά πολιτικά κίνητρα. Το δικό μας Πανεπιστήμιο συγκεκριμένα αποτελεί ίσως το ΑΕΙ εκείνο που έχει χρησιμοποιηθεί περισσότερο ως φόντο στα τηλεοπτικά πλάνα των τελευταίων ετών, που επιδιώκουν να συνθέσουν το αφήγημα περί «ασύλου ανομίας και εγκληματικότητας». Υπάρχει ξεκάθαρη επιδίωξη από τα ΜΜΕ και την κυβέρνηση να αποδοθούν στην ύπαρξη του ασύλου το σύνολο των κοινωνικών προβλημάτων της Αθήνας ή και ολόκληρης της χώρας (φτώχεια, κοινωνικός αποκλεισμός, τοξικοεξαρτημένοι, προσφυγικό/μεταναστευτικό, παραβατικότητα/εγκληματικότητα κτλ.). Προκλητικά αγνοείται ότι η ΑΣΟΕΕ είναι ένα Πανεπιστήμιο που βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, την πρωτεύουσα μιας χώρας που βιώνει εδώ και μια 10ετία τη βαθύτερη κοινωνικοοικονομική κρίση που έχει καταγραφεί οπουδήποτε σε καιρό ειρήνης, και ότι η κατάσταση δεν έχει ούτε τις διαστάσεις που της προσδίδουν και σίγουρα δεν μπορούν να αποδοθούν ευθύνες στο ακαδημαϊκό άσυλο.

  Συγκεκριμένα σε ότι αφορά τους τοξικοεξαρτημένους, οι οποίοι πρωτοεμφανίστηκαν στην οδό Αντωνιάδου σχετικά πρόσφατα και με το άσυλο να έχει καταργηθεί, είναι άνθρωποι που χρειάζονται υγειονομική περίθαλψη, στήριξη, προγράμματα απεξάρτησης (ενίσχυση του ΚΕΘΕΑ και όχι κομματικοποίηση και υποβάθμισή του) και σίγουρα δεν μπορούμε ως κοινωνία να τους αντιμετωπίζουμε ως εγκληματίες, διότι εκτός από ανήθικο είναι και αναποτελεσματικό. Όσον αφορά τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που αναγκάζονται για λόγους επιβίωσης να στραφούν στο παραεμπόριο στο κέντρο της Αθήνας και άλλων πόλεων, εκεί όχι μόνο πρέπει να λάβουμε υπόψη το ρόλο της χώρας μας στο ΝΑΤΟ που αποσταθεροποιεί χώρες και περιοχές (Αφγανιστάν, Ιράκ, Συρία, Λιβύη κτλ.) γεννώντας τα προσφυγικά κύματα, αλλά και τις συνθήκες στα κέντρα κράτησης- ανοικτές φυλακές (βλέπε Μόρια και τους πρόσφατους θανάτους από πυρκαγιά) που κατασκευάσαμε ως Ευρωπαϊκή Ένωση για να αποθηκεύουμε ανθρώπους που ζητούν άσυλο και προστασία στερώντας τους την προοπτική αξιοπρεπούς διαβίωσης. Τέλος, η όποια παραβατικότητα ούτε είναι αποκλειστικό φαινόμενο στους χώρους των Πανεπιστημίων όπου υπάρχει άσυλο (βλέπε γήπεδα, δρόμοι κτλ.) ούτε η κατάργηση του ασύλου επί μια 6ετία (2011-2017) οδήγησε στην αντιμετώπιση των όποιων προβλημάτων υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν.

  Είναι λοιπόν σαφές ότι δεν υπάρχει τίποτα το αθώο στην επίθεση κατά του Δημοσίου Πανεπιστημίου και του δημόσιου χώρου που ξεδιπλώνει η νεοφιλελεύθερη και αυταρχική κυβέρνηση της ΝΔ με προμετωπίδα το άσυλο. Όπως είναι ήδη διακριτό ο στόχος της κατάργησης του ασύλου που πέρασε άρον άρον στα μέσα Ιούλη, λίγες μέρες μετά τις εκλογές ήταν απλά η αναγκαία συνθήκη για την επίθεση που ετοιμάζεται και στη δημόσια και δωρεάν παιδεία συνολικά. Η προωθούμενη fast-track ισοβάθμηση των πτυχίων των Κολεγίων και ξένων Πανεπιστημίων, ο νέος Νόμος Πλαίσιο (ίδιος με ΚΑΘΕ παλιό νόμο που ψηφίζεται από τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις) που περιλαμβάνει διαγραφές φοιτητών, ν+2, περικοπές συγγραμμάτων, υποχρηματοδότηση της φοιτητικής μέριμνας και σταδιακής επιβολής διδάκτρων δε θα μπορέσουν να ψηφιστούν και να εφαρμοστούν αν οι φοιτήτ(ρι)ες οργανωθούν μαζικά και μαχητικά απέναντι σε αυτά τα σχέδια. Αυτός είναι ο κρίσιμος ρόλος που έπαιζε και θα συνεχίσει να παίζει η έννοια του ακαδημαϊκού ασύλου.

  Τα Πανεπιστήμια ανέκαθεν αποτελούσαν χώρους συλλογικής δράσης και πρωτοπόρα κέντρα αγώνα τα οποία πολύ συχνά πρωτοστατούσαν σε κινητοποιήσεις απέναντι σε αντιλαϊκές κυβερνητικές πολιτικές και για αυτό ακριβώς σήμερα επιδιώκεται η κατασυκοφάντησή του, η κατάργησή του και η οριστική διαγραφή του από το συλλογικό υποσυνείδητο. Να σημειώσουμε εδώ ότι ακόμα και η χούντα των συνταγματαρχών δεν ένοιωθε ότι είχε την πολιτική νομιμοποίηση να εισβάλει στα κατειλημμένα ιδρύματα με «ένα τηλεφώνημα» όπως οραματίζεται να πράξει η νυν κυβέρνηση της ΝΔ, για αυτό και η εισβολή του τανκ στο Πολυτεχνείο του 1973 αποτέλεσε την αρχή του τέλους για τη δικτατορία στην Ελλάδα. Η κατάργηση του ασύλου θα ακυρωθεί στην πράξη και τα σχέδια της κυβέρνησης για την πλήρη ισοπέδωση της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας θα μείνουν στα χαρτιά για ακόμα μια φορά!

28/02/2021 prytanis

Κάτι σάπιο υπάρχει    στο Βασίλειο της Μπουραντωνημαρκίας...

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Δείτε Επίσης