17 Νοέμβρη 2014- Τα άγνωστα Ντοκουμέντα 1973-2014... 41 χρόνια μετά, ο ακριβής αριθμός
των νεκρών του Πολυτεχνείου παραμένει «σκοτεινός», άγνωστος. Σύμφωνα, μάλιστα, με την έρευνα που πραγματοποίησε το 1974 ο διακεκριμένος εισαγγελέας Δημήτρης Τσεβάς, «οι νεκροί εκ των γεγονότων του Πολυτεχνείου υπήρξαν περισσότεροι των επισήμως ανακοινωθέντων. Εις τους καταλόγους τοιούτων δέον να προστεθούν και έτεροι δέκα έξι»! Τι απέγιναν όμως αυτοί οι νεκροί; «Τι εγένοντο τα πτώματα των νεκρών τούτων και διατί οι οικείοι των εξακολουθητικώς σιωπούν;», διερωτάται ο εισαγγελέας. «Δεν είναι εύκολος η απάντησις εις τον χαράσσοντα τας γραμμάς ταύτας». Δύο από τις σκοτεινές δολοφονίες τις εντόπισε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών. Δράστες ήταν αστυνομικοί που υπηρετούσαν στη μόνιμη αστυνομική φρουρά του νοσοκομείου. Τα θύματα όμως ήταν άγνωστα.
ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΚΡΑΤΙΚΟ
Η αγριότητα των φασιστών δεν σταματάει ούτε στα νοσοκομεία!!
- Τον τρόμο που σκέπασε απ' άκρη σ' άκρη το νοσοκομείο δε θα ξεχάσει και ο γιατρός κ. Νίκος Σγούρας. «H αυλή του νοσοκομείου έμοιαζε με ρινγκ. Αστυνομικοί έδερναν όποιον νεαρό έβλεπαν μπροστά τους».
- Μεσάνυχτα 16ης Νοεμβρίου 1973. H Αθήνα φλέγεται... Το Πολυτεχνείο έχει μετατραπεί σε πεδίο βολής ελεύθερων σκοπευτών, ενώ στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών - το σημερινό Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αθηνών - καταφθάνουν τα πρώτα κύματα των τραυματιών. Τους ακολουθούν εκατοντάδες συγγενείς και φιλικά τους πρόσωπα. Μεταξύ αυτών, ένας νεαρός άνδρας αναζητεί τον αδελφό του που τραυματίστηκε. Κατά την είσοδό του στο νοσοκομείο δέχεται την άγρια επίθεση των αστυνομικών της φρουράς του νοσοκομείου. Ο νεαρός τούς εκλιπαρεί να του επιτρέψουν να αναζητήσει τον αδελφό του. Οι αστυνομικοί θέλουν να τον συλλάβουν... Τα όσα ακολουθούν δεν έχουν προηγούμενο... Δέχεται νέα επίθεση. Τον ξυλοκοπούν με μανία. Μπροστά στα έκπληκτα μάτια εκατοντάδων Αθηναίων που έχουν κατακλύσει το προαύλιο του νοσοκομείου, συνεχίζουν να τον δέρνουν αλύπητα. «Λυπηθείτε τη μάνα μου!», φωνάζει ο νεαρός. Με γροθιές και κλωτσιές οι αστυνομικοί χτυπούν το νεαρό άνδρα ο οποίος προσπαθεί να ξεφύγει από τα χέρια τους για να γλιτώσει. Προς στιγμή τα καταφέρνει. Ξεφεύγει. Τρέχει στο προαύλιο του Γενικού Κρατικού να σωθεί. Από πίσω οι αστυνομικοί, τον κυνηγούν. Λίγα μέτρα πιο πέρα, στην πίσω πλευρά του νοσοκομείου, τον πιάνουν. Εκτός εαυτού, του επιτίθενται για τρίτη φορά. Ανήμπορος να προβάλει κάθε αντίσταση, ο νεαρός θα υποκύψει στα δολοφονικά χτυπήματα. H βία των αστυνομικών θα τερματισθεί μόνο όταν το θύμα θα αφήσει την τελευταία του πνοή!
- Ύστερα από αρκετή ώρα η κυρία Σταθοπούλου θα καταφέρει να πλησιάσει ένα γνωστό της γιατρό, από τον οποίο θα ζητήσει βοήθεια. «Τον παρακάλεσα να πάει μέσα στα ιατρεία και στους θαλάμους να ψάξει, να δει. Εμένα δεν μου επέτρεπαν να μπω μέσα. Όταν γύρισε, ήταν κατακίτρινος. Είχε δει τον διοικητικό διευθυντή του νοσοκομείου, να χτυπάει με ένα βούρδουλα τον κόσμο. Αστυνομικούς με μπλούζες ιατρικές να ορμάνε στους θαλάμους και να ξηλώνουν τους ορούς των ασθενών, να δέρνουν τραυματίες πάνω στα φορεία, να τους σέρνουν στους διαδρόμους. Μέχρι τον Μπουκλάκο, τον διοικητικό διευθυντή του νοσοκομείου, είδε να χτυπάει με ένα βούρδουλα τον κόσμο».
- Αυτό διαπίστωσε με τα ίδια του τα μάτια και ο γιατρός κ. Γιώργος Πεφάνης. «Κάποια στιγμή ήρθε ένας φοιτητής που φορούσε ιατρική μπλούζα και μου ζήτησε επιδέσμους. «Πάμε, παιδί μου, στον διευθυντή να σου δώσει ό,τι θέλετε», του είπα και πήγαμε στο γραφείο του Μπουκλάκου. Στο γραφείο ήταν δυο αστυνομικοί της φρουράς του νοσοκομείου, οι οποίοι παρουσία του Μπουκλάκου όρμησαν και χτύπησαν το παιδί. Την ώρα εκείνη ελύγισα. Πόνεσα και δάκρυσα, το πήγα στο στόμα του λύκου».
- Για ώρες πολλές, μέσα και έξω από το νοσοκομείο, οι βιαιοπραγίες των αστυνομικών θα συνεχιστούν με αμείωτη ένταση. Δεκάδες τραυματίες και οι συνοδοί τους θα υποστούν τη βαναυσότητα των αστυνομικών που κατά κύματα επετίθεντο στα ανυπεράσπιστα θύματά τους. H λύσσα τους θα κοπάσει μόνο όταν θα αφαιρέσουν ζωές, όταν δυο νέοι-ένας συνοδός και ένας τραυματίας - θα αφήσουν την τελευταία τους πνοή από τα δολοφονικά τους χτυπήματα!
Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΟΔΗΓΟΥ ΤΟΥ ΤΑΝΚ ΠΟΥ ΕΡΙΞΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
«ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΓΙ' AYTO ΠΟΥ HMOYN, ΓΙ' AYTO ΠΟΥ EKANA. Τότε αισθανόμουν ότι έκανα κάτι καλό, κάτι μεγάλο!.. Ούτε μια εφημερίδα δεν είχα διαβάσει μέχρι τότε. Είχα γίνει και εγώ φασίστας. Μέχρι που μπήκα μέσα, πίστευα αυτό που έκανα. Στη συνέχεια έγινε ο εφιάλτης της ζωής μου.»
«Μας είπαν να πάμε κοντά στο Πολυτεχνείο». Στη θέα των τανκς εκατοντάδες φοιτητές πλησιάζουν στην πύλη, ανεβαίνουν στα κάγκελα, φωνάζουν συνθήματα συναδέλφωσης. Τότε ήρθε ο οδηγός εδάφους του άρματος και μου λέει: «Θα μπούμε μέσα, θα ρίξουμε την πύλη. Ετοιμάσου!» λέει ο κ. Σκευοφύλαξ. «Πήρα θέση και ξεκίνησα. Δέκα εκατοστά πριν από την πόρτα, σταμάτησα. Σταμάτησα σκόπιμα. Στο φρενάρισμα, οι φοιτητές τρομαγμένοι έφυγαν προς τα πίσω. Αν έμπαινα με ταχύτητα, θα σκότωνα δεκάδες άτομα που εκείνη τη στιγμή ήταν κρεμασμένα στα κάγκελα». «Στο προαύλιο του Πολυτεχνείου ήταν πολύ χτυπημένοι, θυμάμαι ότι είδα πολλούς τραυματίες, ενώ τρεις-τέσσερις ήταν σωριασμένοι κάτω, ακίνητοι. Δεν ξέρω αν ήταν νεκροί. Δεν κοίταξα να δω. «Όπως περνούσαν οι φοιτητές θυμάμαι ότι έριχναν μέσα στο τανκ πακέτα τσιγάρα και ό,τι προμήθειες είχαν μαζί τους. Όσο σκέφτομαι ότι οι φοιτητές μας έδιναν σάντουιτς και τσιγάρα, μετά απ' όσα τους κάναμε... Δεν μπορώ να το συχωρήσω αυτό το πράγμα στον εαυτό μου. Σκέφτομαι τι πήγα και έκανα!..»
Εκατοντάδες φοιτητές καταφέρνουν να βγουν έξω από το Πολυτεχνείο, ξεχύνονται στους γύρω δρόμους, τρέχουν να φύγουν, να γλιτώσουν τη ζωή τους, καθώς γίνονται στόχος ελεύθερων σκοπευτών. «Αποκρινόμενοι όμως του Πολυτεχνείου αγωνιώδεις τους αναμένουν εκπλήξεις. Από παντού τους καταδιώκουν και τους χτυπούν. Εις την γωνίαν των οδών Τοσίτσα και Μπουμπουλίνας άνδρες της ΚΥΠ εν πολιτική περιβολή τους χτυπούν ανηλεώς και πυροβολούν κατ' αυτών, ενώ εις την ταράτσαν ενός των αυτόθι κτιρίων έχουν εγκαταστήσει πολυβόλον. Εις τας ταράτσας των γύρω κτιρίων επισημαίνονται ελεύθεροι σκοπευταί υπό του ιδίου Διευθυντού της Αστυνομίας να επιτελούν το φονικόν έργον των»!
Στη συμβολή των οδών Πατησίων και Στουρνάρη «άνδρες εν πολιτική περιβολή, κραδαίνοντες ρόπαλα, εξήλθον από ομάδα αυτόθι ευρισκομένων αστυνομικών και εκακοποίησαν σεβάσμιον καθηγητή Πανεπιστημίου, την σύζυγόν του και νεαρόν σπουδαστήν. Και οι ροπαλοφόροι ούτοι ήσαν άνδρες της ΕΣΑ εν πολιτική περιβολή. Εις το πανδαιμόνιον τούτο της εξόδου των φωνών, των κραυγών, των οιμωγών, των καταδιώξεων και των πυροβολισμών έπεσαν οι περισσότεροι εκ του πλήθους των τραυματιών».
Για τους ανθρώπους που αντιστάθηκαν στη χούντα, ο κ. Σκευοφύλαξ θα μιλήσει με κολακευτικά λόγια. «Είχαν μεγάλη ψυχή. Ήταν παλικάρια. Δεν ξέρω αν έχει νόημα, αλλά θα ήθελα να τους πω μια μεγάλη συγγνώμη».
Διαβάστε το αφιέρωμα μνήμης της ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΚΩΝΙΑΣ για τα γεγονότα του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
